Wróćmy do naszego cyklu #MilestoneExperience. Po podjęciu decyzji o rzuceniu wszystkiego i podróżowaniu dookoła świata - co, jak już wspominaliśmy, było dość długim i bolesnym procesem - nastąpiło kilka miesięcy ekscytujących, choć też nieco przerażających przygotowań, po czym wreszcie nastąpił ten moment: mieliśmy rozpocząć naszą podróż. Ledwo pamiętamy te ostatnie dwa tygodnie w Europie. Było tyle napięcia, stresu, że jedyne o czym marzyłyśmy, to wsiąść w końcu do tego samolotu i zakończyć czas oczekiwania. To był moment pożegnań z ludźmi, ciężko nam było jednak skupić się tam tym co tu i teraz. Wejście do samolotu było czymś w rodzaju ulgi - wreszcie! Koniec czekania, martwienia się, wahania. Teraz nie ma już wyboru, nie ma drogi powrotu. Nie miałyśmy jak zmienić zdania. Zakup biletu lotniczego, szczególnie drogiego, to dobry trik, by powstrzymać potrzebę wycofania się i odwołania wszystkiego w ostatnim momencie. To powszechna pokusa, nieważne, czy mówimy o wyruszeniu w drogę, o ślubie czy rzuceniu pracy - wiele osób wycofuje się w ostatniej chwili, gdy strach zaczyna przewyższać ekscytację.
Do Bangkoku dotarliśmy późnym wieczorem 5 lat temu, 16 września. Miejsce do spania mieliśmy zorganizowane przez lokalną Amnesty International, przynajmniej na pierwsze dwie noce. Jeszcze nie wiedziałyśmy, co będziemy robić dalej, ale nie miałyśmy już siły się martwić. Nasza droga z lotniska do hostelu była zaskakująco prosta, zważywszy, że niewiele wiedzieliśmy o lokalnej komunikacji miejskiej. Nie mogliśmy zasnąć, zbyt podekscytowani i zbyt bardzo na jet lagu. Przygoda się rozpoczęła i nie było już powrotu. Mogłyśmy tylko pozwolić, by los nas poprowadził i próbować czerpać z niego jak najwięcej...
Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o naszych pierwszych przemyśleniach i wrażeniach, to całkiem nieźle udokumentowaliśmy je na naszym blogu, zanim życie stało się zbyt intensywne, by regularnie pisać. → https://www.exchangetheworld.info/changemakers/category/Asia/page/3