#OurRelations: Różnice kulturowe Zacznijmy naszą nową serię postów, skoncentrowanych na miłości i romantycznych relacjach, od oczywistego, choć wcale nie tak prostego tematu jakim są różnice kulturowe. Anna urodziła się w Polsce, Andrea we Włoszech, a to (przynajmniej pozornie) dwie zupełnie różne kultury. Zaczynając od stereotypowych kwestii, w Polsce punktualność jest ważna, zaś we Włoszech podejście do czasu jest, powiedzmy, nieco luźniejsze. Trzeba podkreślić, że to nie oznacza, że wszystkie osoby z Polski są punktualne, a wszyscy Włosi i Włoszki zawsze spóźnieni, ale w naszym przypadku tak właśnie było. Przez dwa lata bez przerwy kłóciliśmy się o czas. Dla Anny bycie punktualną to oznaka szacunku, Andrea nie zwraca na to szczególnej uwagi, ceniąc sobie bardziej wolne tempo i elastyczność. Ostatecznie oboje nieco wyluzowaliśmy, spotykając się gdzieś pośrodku, ale zajęło nam to mnóstwo czasu i nerwów. Inna stereotypowa sprawa, która okazała się prawdziwa w naszym przypadku, to podejście do jedzenia. Anna je, żeby przeżyć. Dla Andrei posiłek to jeden z najważniejszych momentów w ciągu dnia, źródło przyjemności, które otoczone jest sporą ilością dogmatów i filozofii. Kilka lat temu, jeszcze w Portugalii, gdzie się spotkałyśmy, Anna otworzyła szafkę Andrei znajdując dziesięć różnych rodzajów makaronu. Dziesieć! W Polsce bierzemy którykolwiek, dodajemy sos i już, we Włoszech coś takiego byłoby nieakceptowalne: każdy makaron ma swoje własne zastosowanie i są ku temu "ważne" powody. Jeśli chcecie wiedzieć więcej na ten temat, zachęcamy do śledzenia serii postów #ItalianFood. Tę różnicę kulturową łatwiej było pokonać niż inne, to Andrea gotuje w naszych związku. ;) Więcej wyzwań pojawiło się wraz ze spotkaniem rodziny Andrei, która zasadniczo je, gotuje albo rozmawia o jedzeniu, a Anna nie ma w tej sprawie wiele do powiedzenia. Różnice kulturowe mogę iść jednak znacznie głębiej niż dwa podane, dość oczywiste przykłady. Pamiętam, że przez pierwszy rok Andrea pytał mnie często dlaczego jestem taka agresywna i nie mogłam zrozumieć o co mu chodzi. Potem przeprowadziłyśmy się do Polski i stwierdził, że większość Polaków i Polek ma agresywny sposób komunikacji. My nazwalibyśmy go bezpośrednim. Jeśli coś nam się nie podoba - mówimy o tym wprost, co raczej nie wydarzyłoby się we Włoszech, gdzie ludzie zdecydowanie bardziej owijają w bawełnę, starając się złagodzić przesłanie czy nawet rezygnując z przekazania go osobie zainteresowanej. Włoskie rozmowy pełne są też grzecznościowych wstępów, small talków, podczas gdy w Polsce przechodzimy często od razu do rzeczy. Lista różnic jest znacznie dłuższa, skoncentrujmy się jednak na tym, jak sobie z nimi radzimy. Po pierwsze, zajęło nam kilka lat, zanim byliśmy w stanie pokonać, a przede wszystkim zrozumieć nasze różnice. To pierwszy krok. Pomogła nam ogromnie decyzja o zamieszkaniu w każdym z krajów przez co najmniej rok, by zrozumieć kulturę, poznać ludzi, przyjrzeć się ich rutynie, nauczyć języka, itd. Zaczęliśmy od roku we Włoszech, po którym przyszło półtora roku w Polsce, i to zdecydowanie zmieniło perspektywę. Kolejna rzecz to docenienie różnic, nie tylko kulturowych. Andrea nie jest punktualny, co doprowadzało mnie do szaleństwa przez kilka lat, ale za to potrafi znaleźć równowagę w życiu i czas na odpoczynek, nauczył mnie jak się relaksować i czerpać radość z małych przyjemności. Anna jest bezpośrednia i mało elastyczna w kwestii czasu czy planów, ale dzięki temu jest też efektywna w osiąganiu celów i budowaniu szczerej komunikacji. Różnice mogą być ogromną siłą każdej pary i z czasem zaczęłyśmy je głęboko doceniać. Jak wspominaliśmy w jednym z ostatnich postów #AskAQuestion nie wydaje nam się, że byłybyśmy w stanie podróżować i realizować projekt ExChange the World tak długo bez różnic w naszych umiejętnościach, kompetencjach i mocnych stronach. Różnice kulturowe nie dotyczą tylko tych, którzy pochodzą z innych krajów. Urodzenie się w tym samym kraju nie oznacza braku kulturowej różnorodności. Życie w różnym środowisku społecznym i ekonomicznym, przynależność do różnych społeczności, życie na wsi lub w mieście, wychowanie jako dziewczynka lub chłopiec, wszystkie te okoliczności mogą być źródłem różnic kulturowych, może nawet trudniejszych, bo mniej oczywistych. Nie spiesz się, obserwuj, zrozum i doceń - nam to zdecydowanie pomogło. Podobnie jak zdanie sobie sprawy, że choć mamy tendencje do skupiania się na różnicach, w gruncie rzeczy więcej nas łączy niż dzieli. Nas jako parę i nas jako ludzi na świecie.